(Vervolg verhoor van Joke Folmer door de Parlementaire Enquete Commissie)

De voorzitter: “Ik begrijp hoe u aan uw klanten kwam, maar hoe ging het nu met het contact op het verdere gedeelte van de weg, de afspraken die daarover moesten worden gemaakt en de punten waar u de mensen moest overgeven aan degenen die hen daarna zouden overnemen, enzovoorts. Wie zorgde voor de afspraken en de wachtwoorden? Sprak u dat voor een volgende keer af als u er was?”

“Nee. In het begin, toen ik alleen voor pater Kloeg werkte en voor Ambrosius, waren het gemaakte afspraken. Maar later, toen het werk zich enorm uitbreidde, maakte ik zelf afspraken: of schriftelijk, of ik gaf ze met iemand mee die naar het zuiden ging.”

“Met wie had u in Belgie te maken?”

“Ik kende een paar grensgangers, Belgen, die ik veel in Maastricht en bij Weert ontmoette, maar meestal waren het Hollandse jongens aan de grens, die ergens over gingen en die hun contacten in Belgie hadden. Het waren ook jongens van de LO en LKP, die Belgische contacten hadden, al jaren lang. Die contacten die in 1941 waren begonnen en toen al zo nu en dan een piloot hadden doorgegeven.
Dat ging blijkbaar goed en ze hebben die contacten aangehouden, hebben meer mensen gevraagd omdat er zo’n toeloop kwam, dus daar heb ik zelf niet mee te maken gehad. Het was een kwestie van vertrouwen, het ging van man tot man.”

Joke Folmer is draagster van:

De Bronzen Leeuw

Het Verzetsherdenkingskruis

The George Medal (Britse onderscheiding voor burgers, vergelijkbaar met het Victoria Cross, de hoogste militaire onderscheiding)

The Medal of Freedom with Golden Palm (een van de hoogste Croix de Combat (Frankrijk).

(wordt vervolgd)