Zaken die ons raken.

Alles is betrekkelijk.

 

ASSEN-  Er zijn van die berichten die zomaar voorbij lijken  te dwarrelen. Ook zijn er berichten die soms ergens blijven hangen in je geheugen.  Zo nu en dan komen die berichten dan weer boven drijven. Op een morgen lazen (DvhN) we over de verkoop van de ASR-aandelen. Die waren ten tijde van de bankencrisis ( banken gesjoemel) in het bezit van de staat   (van ons) gekomen.  Ja, dat is goed afgelopen voor ons, schreven ze in de krant.  Er was sprake van een klein verlies. Het zou maar om ongeveer 150.000.000 (150 miljoen) euro gaan. Och, voor bankdirecteuren(m/v/e.a.) zijn dit maar wat fooien lijkt het wel. Daar wordt in miljarden gedacht vermoeden wij. 
Kort geleden lazen we bij ‘Nu.nl’ , dat minister Schippers een ‘heldendaad’ verricht heeft door de medicijnen 155.000.000 ( 155 miljoen) euro goedkoper te kunnen inkopen. Och, zeiden we, na wat heen en weer gepraat, het is maar een beetje. Net een ietsje pietsje meer dan het verlies bij de verkoop van de ASR aandelen. Het allemaal zo dubbel vinden we. Ja, je mag geen appels met peren vergelijken maar als je nadenkt, of probeert dat te doen, komt het niet bevredigend over. Het verlies voor ons als burgers is maar 150.000.000 euro bij de verkoop van de ASR aandelen, maar de winst bij de aankoop van medicijnen is erg groot. Maar liefst 5.000.000 euro meer dan het verlies bij die aandelenverkoop. Zo nu en dan hebben we de neiging om al die verhalen maar weg te gooien op de stapel van het  onzorgvuldig lijkend gedoe van de regeringsmensen. Nee, we worden er niet vrolijk van. We worden niet met opzet bedrogen, dat hoort u mij niet zeggen, maar het is allemaal wel erg ondoorzichtig aan het worden. We vergeten zo gemakkelijk allerlei foute dingen. Wie hoor je nu nog praten over de miljoenen die bij de WMD ‘verprutst’ zijn? Wie is/zijn daar voor verantwoordelijk? Moet het zo lang duren om alles boven water te krijgen, of moet er wat worden verdoezeld. We hopen het beste maar vrezen het ergste.

Alles is betrekkelijk, maar het zijn wel onze centen!

 

Jaap Bouma.

 

 =============================================================

 

 

aken die ons raken

Wantrouwen.

 

ASSEN-We waren het helemaal met elkaar eens. Het is een ‘janboel’ is geworden met de gewichten in de verpakkingen die je bij supermarkten koopt. Daar heb ik al eerder iets over gemeld, maar het gaat steeds verder en het wordt steeds gekker.( Ik blijf het toch zeggen hoor!) Vrijwel nooit zie je dat er méér product in de verpakking zit dan vroeger, maar steeds worden de hoeveelheden kleiner/lager. Het zijn stiekeme prijsverhogingen waarvan de winkeliers hopen, vermoeden we, dat ze nauwelijks opvallen. We kunnen hun verzekeren dat ze wel opvallen. We kochten appels bij de Aldi. Normaal bevat een verpakking 1,5 kg. product. De prijs is redelijk constant. Maar voor de zekerheid keek ik toch even naar het gewicht.
Ja, hoor: in plaats van de gebruikelijke 1,5 kg werd nu 1,3 kg vermeld op het etiket. Een prijsverhoging van ongeveer 15 %. Nu hebben we er niks op tegen dat de prijzen door marktomstandigheden of jaargetijden worden aangepast, maar doe het dan duidelijk zichtbaar en leesbaar voor de klant. Nu krijg je het gevoel dat je bij de poot wordt genomen. Laat de klant op basis van duidelijke informatie beslissen wat hij wel of niet koopt. De winkelier hoeft de prijs per kg product niet te verdoezelen. Dat roept alleen maar wantrouwen op. Het gevoel van bedrogen worden. Die tijd hebben we toch wel achter de rug. We kunnen allemaal lezen en rekenen. Ik noemde het voorbeeld van de Aldi, maar alle supers doen het. Je komt de vreemdste gewichten tegen. Daarom pleiten we voor meer eenheid in de gewichten per verpakking. Lukt dat niet, maak het dan verplicht om de prijs per kg product duidelijk leesbaar te vermelden. Misschien gaan we de winkeliers dan weer wat vertrouwen. We wantrouwen ze nu in hevige mate.

Herstel het vertrouwen door de prijs per kg. te vermelden..

 

Jaap Bouma.

 ===========================================

 

 

 

Zaken die ons raken

175.000 euro.

ASSEN- Moet dit bij het plastic, vroeg ik aan mijn vrouw die verdiept was in de krant. (D.v/h.N)  ‘Keukenkastje’, was het antwoord. Daar hangt het lijstje waarop staat waar het thuis hoort. Stond er niet bij merkte ik op. Doe maar wat, hoorde ik tot mijn verbazing. En dat van mijn vrouw, die uiterst precies is als het over afval scheiden gaat. Wat is er aan de hand vroeg ik lichtelijk ongerust. Moet je horen, zei ze. Nu hebben de gemeente en de provincie samen 175.000 euro subsidie gegeven aan de motor waaghalzen, die over die zandbulten rijden.
Dat zand wordt eerst op de baan gelegd en na afloop weer verwijderd. De belangrijke dames en heren en hoe die verder ook maar mogen heten, hebben er maar wat champagne tegenaan gegooid. Zal wel een goed merk geweest zijn vermoed ik zei ik, wat zout in de wond strooiend. Geen ‘chateau migraine’ denk ik. Leuk voor de mensen die van de bijstand moeten leven of de mensen die via de voedselbank aan hun kostje moeten komen. Die drinken misschien als het een keer meevalt wel ’Chateau migraine’. Of de mensen die moeite hebben om de steeds maar stijgende zorgpremie te betalen. Of:… vult u zelf maar aan.
Maar, het is ook helemaal niet goed voor het milieu, zei ik. Wij krijgen te horen dat de gemeente geld mis loopt als we het afval scheiden niet goed doen. Of we krijgen een briefje aan de container, voor iedereen duidelijk zichtbaar, dat we ‘foute mensen’ zijn. En die motoren, plus de bezoekers die met een auto komen, vervuilen wellicht veel meer dan wij goed kunnen doen. Nee, hier klopt niks van was onze conclusie. Daar betalen we liever geen belasting voor.

Het is een wat cynisch verhaaltje, maar we zijn dan ook echt wel boos.

Dit kan toch niet!
 

Jaap Bouma
-------------------------------------------
 

 

Zaken die ons raken Aarzeling. ASSEN- ‘Het is geen man die niet roken kan’, was in mijn jeugd een veel gehoorde uitspraak. Mijn grootvader was het daar wel eens. Mijn vader rookte niet maar mijn opa pruimde. Een voor omstanders vieze en vuile bezigheid, want bij pruimen hoorde de ‘kwispedoor’. Een bakje waarin voortdurend overtollig bruin gekleurd speeksel werd gespuugd. Mijn grootvader drong er op aan dat ik zou gaan roken. Dat vond ik niet erg, want ik was een jongeman die alles graag uitprobeerde. De eerste keer werd ik erg misselijk weet ik nog. Maar doorzetten, zei mijn opa. Niet lang daarna was ik verslaafd. Die verslaving duurde tot ongeveer mijn veertigste. Toen ben ik, in één keer, definitief gestopt. Een moeilijke gebeurtenis met echt afkick verschijnselen. Nu mijn aarzeling. Die kwam binnensluipen toen ik aan het ronddwalen was op het internet en de cijfers onder ogen kreeg van de alcoholverslaving in ons land. Nederland staat bekend om het alcohol gebruik. We behoren binnen Europa tot de top, als het om het gebruik gaat. Via het internet zocht ik daarom naar de mate van verslaving in ons land. Van de cijfers ben ik als leek toch wel wat onder de indruk.  Ik las daar  de volgende cijfers van de Jellinek kliniek.  (2016).   Stof Aantal verslaafden/misbruikers Aantal in behandeling Alcohol 477.000 30.764 Tabak 600.363 449 Cannabis 70.000 10.965 Snuifcocaïne 26.857 3760 Crack 11.200 3760 Heroïne 14.000 9.604 Gokken 20.300 2.266 Speed (amf) 6.700 1.675 XTC 420 105 GHB 3.160 790 Medicijnen (voornml benzo’s) 600.000 819 Internet gamen 16.000 544 Overig 1.121 392 Totaal 1.847.121 65.893 Bron: Jellinekkliniek. Het is tegenwoordig heel gewoon om overal zonder enige terughoudendheid alcohol als genotsmiddel te noemen en aan te bevelen. Ik weet dat ik weerstand oproep, maar zou na verloop van tijd het alcohol gebruik/misbruik niet dezelfde weg gaan als het tabaksgebruik? Voorkomen is toch beter dan afkicken, of niet soms! Jaap Bouma

===============================================

 

Zaken die ons raken

Storend.

ASSEN- Het gebeurt veel te vaak vinden wij. De melding van een ‘unieke code’ die je even moet activeren om te zien of je een prijs hebt gewonnen. Zodra je denkt dat het wel iets is, en je probeert achter de computer (waar je trouwens 'voor‘ zit) te voldoen aan de gestelde vragen, komt de aap uit de mouw. Het bericht verschijnt dat je met het activeren en verzenden van het geheel, gebeld kunt worden door de één of andere loterij. Daar wringt het bij ons altijd. We willen niet meespelen in een loterij. We hebben geen principiële redenen om dat niet te willen, maar ik heb wel wat aan statistiek gedaan.

Aan kansberekeningen en dat soort zaken.  Als je daarover sommetjes maakt en de kans op een prijs bekijkt, dan steunen wij liever rechtstreeks een door ons zelf gekozen ‘goed doel’. Dan omzeilen we tenminste al die extra kosten van directies en strijkstokken die bij een loterij horen.

Vaak zijn de aanwijzingen over de toegevoegde loterijen verborgen in de kleine lettertjes. Soms kom je de aanwijzing pas tegen bij het invullen van de gegevens. Voor je het in de gaten hebt ben je de klos. Deze week kregen we een mail van de plaatselijke AH in onze wijk. ‘Uw gratis zomer lot’, in duidelijke grote letters stond er. 
Onderaan in kleine lettertjes ontdekten we een loterij. We vinden het onbegrijpelijk dat een dergelijke onderneming zich hier mee inlaat. Maar misschien zijn we wat allergisch geworden voor dit type ‘koppelverkopen’. Wellicht dat andere klanten het wel op prijs stellen dat dit wordt gedaan. Daar moet je natuurlijk ook ruimte voor laten. De bedoeling zal wel goed zijn, maar het is voor ons echt niet nodig. Als je als supermarkt iets voor je klanten wilt doen, doe het dan gewoon. Rechttoe, rechtaan. Voor loterijen zijn voldoende andere mogelijkheden denken wij.

Koppelverkoop: Nee, in het kwadraat.

 

Jaap Bouma

a====================================================

 

Zaken die ons raken

Gewonnen!

 

ASSEN - Ja, het gebeurde echt. Een brief met de mededeling dat we een prijs hadden gewonnen. Maar er was wel iets merkwaardigs aan de hand vonden we. We moesten voor deze prijs naar een hotel hier in Assen komen. Als we niet kwamen verviel de prijs. Ook was, zo bleek uit de brief, het niet zeker welke prijs we hadden gewonnen. Maar een prijs laat je niet lopen nietwaar. Zo zijn we dan ook wel weer. Er stond ook nog in de brief dat we naar het hotel moesten komen omdat er dan een voordracht zou worden gehouden over het betreffende bedrijf. Och, dat overleef je dan ook wel weer. Om negen uur in de morgen moesten we ons al melden.

Om negen uur waren we ter plekke. We kregen een kopje koffie en een formulier aangereikt. Op het formulier moesten we allerlei gegevens invullen. Als brave burgers hebben we ons aan de spelregels onderworpen. Een mijnheer verscheen voor de groep. Een heel lang verhaal over de voortreffelijke zaken die het bedrijf voor zijn klanten deed. Er was geen beter te vinden. Het ging over groepsreizen. Na dit ellenlange en zeer uitgebreide gepraat, werd er geloot voor de prijzen. Een aantal mensen viel in de prijzen. Ook wij behoorden tot de ‘gelukkigen’. Een pauze werd ingelast. De koffie of iets anders was voor eigen rekening. Na de pauze verschenen er mensen met contracten en een draagbaar pinapparaat. Ja, je had als prijswinnaar geboekt en je kon direct afrekenen. Bij ons kregen ze te horen dat we niet bereid waren om zonder verdere vergelijking direct een contract te tekenen. Geen probleem. We kregen geen contract aangeboden. Weg was de prijs.
Maar gelukkig, werd gezegd: Er is voor de mensen zonder prijs wel een leuke troostprijs. U raad het al. We werden de trotse bezitters van elk een balpen. Terug naar de geparkeerde auto. Even zes euro aftikken en we mochten vertrekken. Die gratis koffie en de balpennen waren dus niet echt goedkoop.

Een ervaring rijker.

Jaap Bouma.

 

===============================================

 

Zaken die ons raken

Interesse?

 

ASSEN- De vorming van een nieuw kabinet duurt nu al maanden. Van tijd tot tijd sijpelen er wat berichten door. Dan vergaderen ze hier , dan zijn ze  met vakantie, dan gaan ze weer ergens anders vergaderen en nu zijn ze ‘de hei op’. Al met al lijkt het een ‘gebed zonder einde’. Steeds weer die zichzelf belangrijk vindende gezichten van uit een auto met chauffeur. “Ja, we hopen ‘meters te maken’ de komende tijd”, klinkt het dan. Er dreigt een situatie te ontstaan die bij ons alle interesse in de politiek doet verdwijnen.
Het nieuws dat naar buiten komt gaat in mijn beleving over ‘onnozelheden’. Zoals het zingen en het verplicht leren van het volkslied. Dit allemaal terwijl de ouderenzorg afgebroken is en om verbeteringen schreeuwt. Terwijl de ziekenhuizen de oude mensen die nog hulp nodig hebben, niet meer kwijt kunnen in verzorgings- en verpleeghuizen. Het onderwijs dat kampt met te weinig leerkrachten. De grond die in Groningen trilt en schud. De mensen die daar hulp vragen worden met een kluitje in het riet gestuurd. De noodzakelijke overschakeling naar ander energiebronnen die maar niet van de grond komt. De voedselbanken, de toenemende verschillen tussen arme en rijke mensen.  Ach, zo kan ik nog wel even doorgaan.

Zo langzamerhand dreigt onverschilligheid de overhand te krijgen. Het gevoel van ‘de eigen baantjes’ en eigen politieke belangen krijgen de voorrang bij allerlei beslissingen.
De burgers worden gedegradeerd tot ‘kiesvee’. Tijdens een gesprekje met goede vrienden bleek ons dat deze gevoelens ook daar aanwezig zijn. Geen enkele interesse meer, zei onze vriend. Desinteresse bij zeer betrokken burgers dreigt de overhand te krijgen. Daarom deze oproep: Schiet alstublieft wat op. Geen achterkamertjes gekonkel meer. We zijn het zat aan het worden.

Pak de echte problemen eens duidelijk zichtbaar voor de burgers aan.

 

Jaap Bouma.

==================================================

 

Zaken die ons raken

Parkeerperikelen.

 

ASEN - Assen verscheen niet op een positieve manier in het landelijk nieuws. Het ging over de parkeertarieven. Volgens de berichten zijn de parkeertarieven in Assen extreem gestegen. Dit allemaal in verhouding tot de landelijke trend. De gemeente Assen protesteert. Het onderzoek is niet volledig en niet voldoende genuanceerd zeggen ze. Ik denk dat ze wel een punt hebben.

Het ‘blik’ moest uit het straatbeeld verdwijnen en in een parkeergarage gestald worden.( Nu breek je de benen over de her en der, vaak vlak voor de ingang van een winkel, gestalde fietsen.) De tarieven voor een hele dag parkeren in een parkeergarage zijn daarom juist verlaagd. De parkeertarieven per uur zijn  trouwens, in de parkeergarages wel aanzienlijk gestegen. Veel mensen parkeren maar een paar uur in de stad. Dus voor die mensen is er wel een verhoging van de tarieven.

Graag maak ik over deze materie nog een paar opmerkingen.

1.Het invoeren van het betaald parkeren is in overleg met de winkeliers uit de binnenstad gedaan. Via acties, zou men de parkeerkosten compenseren was de toezegging. Dat compenseren was en is een wassen neus voor de meeste winkels

2.In de buitenwijken is voldoende aanbod  en er zijn winkels in overvloed. Dus waarom naar die binnenstad met al die parkeerperikelen? Scheelt al weer snel een aantal euro’s.

3. In de ons omringende dorpen zijn ook voldoende winkels met een ruim aanbod. Ook daar zijn volop mogelijkheden om gratis te parkeren.

4 .De mentaliteit van de mensen is hier duidelijk anders dan in sommige andere grote en middelgrote steden. Waarom geld uitgeven als dat niks extra’s oplevert?

Al met al: Werk aan de winkel voor het gemeentebestuur.

Parkeren gratis als  ff kan?
 
Jaap Bouma.

 

==================================================== 

Zaken die ons raken

Voedselveiligheid.

ASSEN- Het lijkt wel alsof het eten van een ei, je het leven kan benemen. Alsof je zomaar dood kunt neervallen als je een ei hebt gegeten. Ik denk dat dit een misvatting is. Het gifschandaal met fipronil in eieren is erg, maar voor de consument niet erger dan veel andere voedselschandalen die we al hebben gehad. Voorop gesteld wil ik wel even kwijt dat dit gif niet in het voedsel mag terechtkomen. Dat is en blijft fout en dat moet worden veroordeeld. Even grasduinen op Google bracht de volgende schandalen uit het verleden naar boven. Deze lijst is niet volledig maar meer een illustratie. We noemen: De Planta affaire, Paardenvlees door het rundvlees, Salmonella in Zalm, Nitriet bij Iglo diepvries producten, Ontsmettingsmiddel in Olvarit van Nutricia. Natuurlijk is deze lijst nog aan te vullen. Uit de vakliteratuur die ik gelukkig nog steeds ontvang en lees, worden wereldwijd met grote regelmaat van dit soort gevallen gemeld.
Overal worden mensen ziek of overlijden aan de gevolgen van verkeerd voedsel. Daaruit blijkt dat steeds opnieuw risico’s verkeerd worden geschat. Meestal spelen geldelijk gewin en/of onkunde een belangrijke rol.

Dan is er nog iets aan de hand. We hadden in ons land een uitgebreid systeem van Provinciale keuringsdiensten van Waren. Na het introduceren van moderne kwaliteitszorgsystemen, besloot de overheid tot een drastische beperking van de controlemogelijkheden.
‘Zelfregulering’ werd dat genoemd. Kostenbesparing was de achtergrond. De bedrijven mochten zelf controleren en de overheid kon ter bescherming van ons als consumenten, volstaan met een zeer beperkte steekproef. (De slager die zijn eigen vlees keurt). Je kunt direct al aanvoelen dat dit systeem niet gaat werken. De kans op winstvergroting met een beetje sjoemelen, laat je toch niet lopen nietwaar.

Willen we meer voedselveiligheid, dan zal dat geld gaan kosten. Maar die keuze ligt bij de regering en bij onze keuzes voor volksvertegenwoordigers. Strengere controles kosten meer. Maar het is het wel waard vind ik.

Goedkoop is nog steeds vaak duurkoop.

Jaap Bouma.

==================================== 

Zaken die ons raken

Vraagtekens.

ASSEN- We zijn wat van slag. Dat komt door de straffen die, in deze gevallen, jonge mensen kregen na het veroorzaken van verkeersongevallen. In beide gevallen werd te hard gereden. In één geval werd een verkeerszuil aan de linkerkant gepasseerd. In beide gevallen waren er slachtoffers te betreuren. Bij het ene ongeval betrof het een jong meisje dat het ongeluk niet overleefde. In het andere geval werd gesproken over zwaar lichamelijk letsel. Verschrikkelijke gebeurtenissen.

De rechter heeft geoordeeld. Die rechter moet zich houden aan de wetboeken en bewijslast.
Die maatstaven gelden in ons land. Goed dat die maatstaven er zijn. Dat voorkomt willekeur en onrechtvaardigheden.

Maar toch hebben we er geen vrede mee. Het houdt ons steeds bezig. Het lijkt zo oneerlijk. Je maakt bewust fouten waarbij je slachtoffers maakt en je komt er af met een taakstraf en een korte rijontzegging. De slachtoffers en de familie van de slachtoffers hebben ‘levenslang’ verdriet en zorgen. We komen er niet uit.

Regelmatig rijden we met onze auto, door Assen en omgeving. Steeds valt ons op, dat snelheidsovertredingen meer en meer voorkomen. Het is bijna standaard aan het worden. Sterker nog: Je hoort toeteren en je ziet mensen gebaren maken als je gewoon de aangegeven snelheid aanhoudt. Handhaven lijkt soms, als het over gevaarlijk rijden gaat, een vies woord. Dat er meer ongelukken gaan gebeuren is een voorspelling met een hoge kans op zekerheid. Hoeveel doden/gewonden moeten we nog tolereren? Hoe we uit deze vicieuze cirkel moeten komen is ons niet duidelijk. Maar dat het zo niet door kan gaan wordt steeds duidelijker.

Handhaaf op een manier die de overtreder echt pijn doet?

Jaap Bouma.

 

================================================

 

Zaken die ons raken.

 

Plastic soap!

ASSEN-. Afval scheiden was bij ons een met zorg en aandacht uitgevoerde handeling. Van tijd tot tijd ontstond er een gesprek over wat nu wel en wat nu niet bij de één of andere ‘groep’ thuishoorde. We kwamen er vrijwel altijd eensgezind uit. Eerlijk gezegd waren we er stiekem wel een beetje trots op dat het zo goed ging. Ook het plaatsen van de containers aan de straat, leverde geen problemen op. We hadden immers de afvalwijzer waar we konden lezen welke container aan de beurt was. Containers die niet goed waren gevuld lieten we staan tot de volgende keer. Dat was wel goed dachten we. Maar het begon een beetje te kenteren toen we merkten dat de afvalwijzer die we ‘uit de computer hadden gehaald’ niet meer klopte. 
Toch maar aangemeld voor het systeem dat ons aan het eind van de dag voorafgaande aan de ophaaldag meldt welk soort afval aan de beurt is.
Maar nu die ‘plastic scheiding’. We worden er simpel van zoals men dat wel noemt. Het ene soort plastic wel en het ander weer niet. Het lijstje dat in het keukenkastje hangt geeft aanleiding tot verwarrende discussies. Wel of niet bij het plastic is de steeds weer kerende vraag. Meestal huldig ik het standpunt: Bij twijfel maar niet bij het plastic afval doen. Maar we krijgen ook bij gesprekken met vrienden en familie steeds weer verstorende signalen over ‘het wel of niet bij het plastic’ te horen. Soms zeggen we tegen elkaar: 
We schaffen dat hele plastic scheiden gedoe maar af. Het levert waarschijnlijk maar een ‘grijpstuiver’ op. Vooral als je dat bekijkt in het licht van de bootjes hobby. Die heeft de gemeenschap heel wat gekost. Ook de WMD en Sensorcity verliezen voor onze gemeente zijn veel meer dan wij ooit kunnen ‘verdienen’ met afval scheiden, vermoeden wij. Bovendien zijn er bij de afvalverwerking in bedrijven die daarin zijn gespecialiseerd, steeds meer en betere mogelijkheden om een goede afvalscheiding te doen. Maken we ons niet druk om niks?

Penny wise pound foolish?

Jaap Bouma

=================================================

Zaken die ons raken.

Ook?

ASSEN- We zaten naar de televisie te kijken. Een programma over Ierland. Over Ierland toen het nog onder het bewind van Engeland stond. Een aardappelziekte brak uit. De Engelse landheren wilden wel de huur/pacht en opbrengsten van de boeren uit hun gebied hebben. Meer dan 1000.000. mensen stierven aan honger en ziekten. Veel mensen emigreerden. Dat allemaal terwijl er gewoon voedsel werd uitgevoerd. De eigen bevolking verhongerde en de uitvoer ging door. Onmenselijk en op moord lijkende handelingen. Tot zover de geschiedenis die we meekregen.
We keken elkaar aan. Hoe is het mogelijk. Hoe kan zoiets, terwijl toch veel instanties hiervan hebben moeten geweten. Die arme mensen waren niet meer dan slaven.
Slavernij was nogal in het nieuws. En terecht. Inktzwarte bladzijden ook uit onze geschiedenis. Een geschiedenis waar we ons diep voor moeten schamen. Maar dan die Ieren? Verder kijk ik maar even in onze familiegeschiedenis. Onze voorouders waren boerenarbeiders en zo. Werken tot je versleten was. Dan werd je afgedankt en moest je maar zien dat je door de tijd kwam. Ook als je ziek werd, wel of niet het gevolg van je werk, was dat een ramp. Voor de opvang was je aangewezen op de familie en de kinderen. Pure armoede, maar je bleef in leven. Ook die mensen hadden een bestaan van volledige afhankelijkheid.
Ze waren geen slaven, maar de manier waarop ze werden gebruikt/misbruikt grensde daar aan. Wat een geluk dat  daaraan een eind is gekomen. Vakbonden en opleidingen hebben daar een geweldige  positieve invloed op gehad. Maar als ik nu naar sommige politieke bewegingen kijk, bekruipt me het gevoel van terugkeer naar een onwenselijke situatie. Uitbuiting ligt weer op de loer. Daarom mijn oproep om goed op te letten.

Laat die geschiedenis zich niet herhalen.

Jaap Bouma

-------------------------------------------------------------------------------------

Zaken die ons raken

Spiegelwet.

ASSEN- Op school leerden we iets over het gedrag van licht dat op spiegels valt. Op vlakke, holle en bolle spiegels. Een bijzonder boeiend onderwerp vond ik toen. Ook een onderwerp waarbij je zelf eenvoudig wat proefjes kon doen. De tweede spiegelwet die we leerden was: ‘De hoek van inval = hoek van terugkaatsing ten opzichte van de loodlijn op de plaats van inval op die spiegel’. Dit is wat ik me daarvan in eerste instantie herinner. Daar moest ik aan denken toen mijn vrouw me tijdens het ontbijt vroeg om de gordijnen in de voorkamer dicht te doen. Ze had veel last van invallendlicht. 
Het kwam en komt zo: Verder op in de straat is het hele dak sinds enige tijd bedekt met zonnepanelen. Dat is goed voor het milieu en voor het opwekken van energie leren ze ons. Huizen moeten in de toekomst misschien met elektriciteit worden verwarmd en er moet ‘elektrisch’ worden gekookt. Gasaansluitingen worden niet meer standaard bij nieuwe woningen aangelegd. In principe is hier niks op tegen, sterker nog, het is zelfs aan te bevelen. Maar nu die natuurkundewet. Bij een zonnestand die we nu in de morgenuren beleven, valt het licht onder een hoek op de genoemde gladde, glimmende panelen dat het zonlicht bij terugkaatsing precies bij ons op de ontbijttafel terecht komt.
Er zijn een paar mogelijkheden om toch weer in alle ontspannenheid te kunnen ontbijten.

1. De gordijnen dicht. Nadeel: je mist energie /warmte in eigen woning en je kunt niet meer op straat zien.
2. De ontbijttafel zodanig verschuiven of de stoelen bij de tafel zo neer zetten dat je met rug naar het licht zit.

Beide oplossingen wijken af van jarenlange gewoontes. Maar de panelen liggen er. Het spiegeleffect kan wel in algemene zin, een komend probleem worden, vermoed ik. Zonnepanelen worden in toenemende aantallen geplaatst. En de terugverdientijd wordt steeds korter. Maar die reflectie! Er zijn trouwens panelen die zodanig ‘mat’ zijn dat er weinig gereflecteerd wordt. Maar die zijn hier niet geplaatst. Misschien moet daar in de toekomst wat meer op worden gelet.

Voordeel voor de ene en nadeel voor de ander?

Jaap Bouma.

-------------------------------------------------------------------------------------   Zaken die ons raken.

Landsbelang of…….

ASSEN - Nederland heeft gekozen. Nu moet er een nieuwe regeringsploeg op poten worden gezet. Zo gaat dat in een democratie. De eerste pogingen liepen stuk omdat de ‘Groenen’ misschien nog wat te groen waren of de anderen te weinig groen. Nu worden na maanden en verschillende daarop volgende mislukte probeersels, weer nieuwe pogingen ondernomen. Noodzakelijk en goed voor het land dat er weer gepraat wordt. Maar zo langzamerhand komt er wat twijfel bij mij binnen sluipen. De nieuw te vormen regering moet het belang van het land en de bevolking dienen.
Dat lijkt mij tenminste de eerste opdracht. Daarbij mogen de  opvattingen en meningen van de groeperingen die de partijen gesteund/gekozen hebben een rol spelen. Maar het landsbelang staat voorop denk ik dan.
Maar nu de twijfel. Die werd gevoed door de mededeling dat de formatie een paar dagen stil ligt omdat één van de deelnemers naar een concert moet/wil in Berlijn. Natuurlijk gunnen we ieder mens een concert, maar nu? Midden in de moeizame formatie? Dat wil er bij mij niet goed in.
‘Eerst het werk en dan het meisje’ werd mij vroeger ingeprent. Later, bij mijn tweede baantje kreeg ik te horen: ‘Bij deze baan hoort:’ Zeven dagen in de week en 24 uren per etmaal dienst’. Dat is jouw verantwoordelijkheid. Dat moet je accepteren voor dit werk. Inderdaad, dat was in de praktijk ook het geval.Dat wil ik niet als model voorstellen aan deze formatie poging, maar er zomaar even tussen uitknijpen voor een concert is me toch wat te veel van het goede. Daarom blijf ik met de vraag zitten of het nu bij die mensen om het land of om zichzelf gaat. 

Landsbelang of toch niet!

Jaap Bouma.

================================================

Zaken die ons raken

Zenderperikelen.

ASSEN- We vonden het maar vreemd. Regionale zenders waar we regelmatig naar kijken zijn plotseling onbereikbaar geworden. We kunnen alleen de regionale zenders ontvangen van de gebieden die aan onze provincie grenzen. Ook andere zendernummers zijn veranderd. Ja, daar was over geschreven meende ik me te herinneren. Op de computer was ook iets voorbijgekomen, waar ik verder niet op had gelet. Je kunt ook niet alles bijhouden, nietwaar. Ook was er geen brief van de KPN, de leverancier van ons zenderaanbod , geweest dachten we. Achter de computer. Zoeken waar ik informatie en een lijst kon vinden. Dat is gelukt . De lijst heb ik ook nog kunnen afdrukken. ‘Printen’ heet dat tegenwoordig. Met behulp van die lijst kunnen we weer genoeg vinden.
Jammer dat we weer allerlei nummers van de zenders moeten proberen te onthouden.
Tegen de tijd dat we het weer voor elkaar menen te hebben zullen de nummers wel weer worden aangepast. Ook hier geldt vermoedelijk ‘De wet van behoud van ellende’. Maar  deze verandering levert in onze ogen ook een  verbetering op. De pornozenders kun je nu niet zonder meer ontvangen. Dan moet je volgens de computer allerlei ‘fratsen’ uithalen,  geloof ik. We hebben niet de geringste neiging om enige pogingen in die richting te wagen. Vroeger waren die zenders ‘open en bloot’ zonder meer door iedereen te aanschouwen. Meerdere keren heb ik daar tegen gefulmineerd.
We zijn op de goede weg. Die codering moet volgens de wet, schrijft men. Is die wet nu pas van kracht geworden vragen wij ons af, of hield men er zich vroeger gewoon niet aan. Net als in het verkeer misschien. Je lijkt wel een sukkel als je je gewoon aan de verkeersregels houdt. Toeterend en gebaren makend wordt je dat door de mede weggebruikers duidelijk gemaakt. Maar gezien deze ‘move’ komt er ook daar nog wel eens een keer ten goede. Wie weet!

‘Elk nadeel heb …..’

Jaap Bouma.

==================================================
Zaken die ons raken.

Scheiden!

ASSEN- We doen het weer niet helemaal goed, hoorde ik uit de voorkamer. In mijn ‘hokje’ was ik bezig de computer proberen te verleiden om dingen te doen die ik wel graag wilde, maar waar de computer absoluut geen zin in had. Meestal wint de computer dit soort worstelingen, maar wie weet lukt het een keer.Volgens de krant ( Gezinsblad) moeten we beter scheiden, zei ze. Wat korzelig vroeg ik: Wat is er nu weer bedacht? We doen ons uiterste best om aan de soms wat onduidelijke spelregels van de afvalscheiding te voldoen. We deponeren de blisters van de medicijnen ( doordrukstrips in gewoon Nederlands) bij het plastic. Dat mag niet volgens de krant. Er is een heel lijstje van dingen die je wel en die je niet in die container mag doen. Bij nadere bestudering, want zo mag je de benadering van alle voorschriften wel noemen, blijkt dat er meer dingen niet goed gingen bij ons. We hebben het blad met de voorschriften bij alle andere voorschriften in een keukenkastje geplakt. Kunnen we bij elk stukje afval eerst even lezen of het wel goed gaat. Want het steekt nogal nauw vinden we.  We vragen ons zo langzamerhand wel af, hoeveel geld al dit gedoe oplevert. Kan het grote gedrocht, de stoom blazende en geluid makende ‘Hellehond Mannes’ daarvan worden betaald? Die hond die eventuele bezoekers van Assen de stuipen op het lijf jaagt. Het salaris van de wethouder er misschien ook nog even bij? Een brug in de nieuwe bruggentocht die door Assen met een bootje gemaakt kan worden door mensen met oneindig veel geduld? We weten het niet. We hopen het beste maar vrezen………
We blijven als brave burgers ons best doen, maar het moet ook voor ons ouderen ‘behapbaar’ blijven.

Afvalscheiding is goed, maar soms!

Jaap Bouma.

 

Winkel in = 

Winkel uit.Goedkoop.

ASSEN- Er zijn van die winkels die goedkoop heten te zijn. Als je naar de prijzen van producten kijkt en ze vergelijkt met andere winkels, klopt het in de meeste gevallen wel. Maar, we hebben nu wel een idee hoe ze dat voor elkaar krijgen. Neem nu de Lidl. We hadden voor meer dan 20 euro gekocht. Ja, een kraskaart. We moesten er wel naar vragen, maar ze waren er nog. U hebt een prijs gewonnen, was de mededeling. Een portie yoghurt met muesli. 
Onze dag kon niet meer stuk. ’Zo komt Jan Splinter door de winter’, nietwaar. Opnieuw de winkel in. Nee, mijnheer was de boodschap. Dit product komt morgen weer. Een paar dagen later waren we weer in die winkel verzeild geraakt. Zoeken naar onze gratis portie yoghurt. Niet aanwezig. Komt volgende week wel weer. Gemiste kans. Weer een paar dagen later waren we in Roden in de Lidl. Nog wat kleinigheden meenemen voor het weekend. O, ja die yoghurt herinnerden we ons. Nee mijnheer, was de zo langzamerhand repeterende boodschap. U raad het al. Volgende week is het er wel weer. 
Verbaasd over zoveel afwijzingen en niet kunnen leveren, komt de gedacht wel erg sterk naar voren, dat dit geen incident meer is. 
Je geeft iets weg en dan zorg je dat het product er niet is. Twee vliegen in één klap. De klanten komen weer in de winkel en misschien kopen ze wel iets. Al met al denken we: Op zo’n manier kun je wel goedkoop zijn. Het lijkt meer op ‘voor de gek houden’, dan je klanten serieus nemen. Nee, beste Lidl, dit lijkt nergens op. Dit is echt te goedkoop. Voorlopig maar even niet meer naar die winkel zeiden we.

Goedkoop is duurkoop?

Jaap Bouma.
=========================

Zaken die ons raken.

Dokken!

ASSEN- In Assen houden ze geld over, zei mijn vrouw. Het stond in de krant. Het kan dus best wel waar zijn, nietwaar. Nu staat weer in de krant dat men in Assen te veel laat betalen voor sommige diensten die via de WMO worden geregeld. Voor zover ik het heb begrepen gaat het om eigen bijdragen voor huishoudelijke hulp, die via de WMO wordt geregeld. Het fijne weet ik er niet van, want het zit nogal ingewikkeld in elkaar. Maar de staatssecretaris heeft er een brief over gestuurd. De werkwijze en de tarieven voor dit onderdeel moeten worden aangepast. Tenminste dat heb ik er van begrepen.  Men heeft tot de herfst de tijd om alles voor elkaar te krijgen. Het probleem over de toegepaste werkwijze speelt al enige tijd heb ik ook gelezen.
Uit de tijd dat ik deel uit maakte van de Seniorenraad weet ik, dat toen  vrij aanzienlijke sommen geld, beschikbaar voor de WMO, in de algemene middelen van de gemeente verdwenen zijn. Het geld was niet ‘geoormerkt’ zei men.
Dat hield in, dat er sprake was van een soort vrije besteding. Dus het geld dat niet was besteed aan de WMO,  hup de gemeentekas in. Onze protesten haalden niks uit. Nu dit weer. De bedoelingen zullen wel goed zijn. De gemeente schreef, dat men wel aan de voorschriften had voldaan. Tenminste dat dachten ze. De staatsecretaris deelde die mening niet.
Goed dat we een staatssecretaris hebben die probeert op te letten. Al met al een onverkwikkelijke zaak die een smet werpt op de besteding van het geld en de werkwijze bij de WMO in deze gemeente. Zou die wet zo ingewikkeld zijn dat zelfs onze ambtenaren het niet meer begrijpen of zijn zo niet zo slim. En nu dat overschot. Het zal toch niks met elkaar te maken hebben?

Maar: Je weet het maar nooit!

Jaap Bouma.

Zaken die ons raken

Speelkwartiertje.

ASSEN- Het wordt nu wel eens tijd om echt aan de vorming van een nieuwe regering te beginnen. Wat de dames en heren ‘niet’ willen, is zo langzamerhand wel duidelijk. Wie niet met wie aan de regeringstafel wil zitten kunnen we wel dromen, zo vaak is het al gezegd. We vinden dat het speelkwartiertje nu wel voorbij is. Dus echt aan het werk. Hoe dat moet zullen ze wel weten hopen we. Soms denken we dat het alleen maar gaat over mogelijk stemmenverlies en het eigen ego van de ‘mannetjes en vrouwtjes’ die aan het ‘neuzelen’ zijn.
Er zijn voor ons een paar onderwerpen die er echt uitspringen.

1. Aanpak van milieubeschermende maatregelen.
2. Voorzichtigheid met het invoeren van het begrip ‘voltooid leven’.
3. Aanpak van de topsalarissen. Ja, ook in de sport. En een betere verdeling van de geldstromen.

Maar we zijn maar een kiezer uit een gebied dat door het ‘Westen’ meer als wingewest en betaalautomaat wordt gezien dan als volwaardige deel van dit land. Dit land dat bij Zwolle soms de grens lijkt te hebben. Vergeef me deze negatieve oprisping, maar soms …….. .
Opvallend vinden we verder, het matige vertrouwen dat nog bestaat als het over de overheden gaat. We horen ze wel van alles beloven, maar we vertrouwen het niet meer. Dat slechte vertrouwen/ geloven van de overheid/gezag is van alle tijden denken we. De dichter de Génestet ( 1829 – 1861) schreef in één van z’n ‘punt dichtjes’ het volgende:
“Gelooven op gezag, dat mag niet meer in onze dagen.Maar ach ‘t schijnt dat, niet gelooven op gezag, komt nu aan de orde van de dag. Bij zeker slag.
Is’t beter wou ik vragen?”

Dat denk ik niet.

Jaap Bouma.

Zaken die ons raken

Biologie.

ASSEN- We waren met onze, toen nog kleine kinderen, na een middagje Assen, neergestreken in de stationsrestauratie van het busstation. Het is dus al even geleden. We besloten ons te ‘bezatten’ aan elk een kopje koffie. Het was wel boven ons budget, maar je bent jong en je doet wel eens wat. De beide kinderen lurkten vol overgave aan een bekertje met ranja dat mijn vrouw gewoontegetrouw klaar gemaakt had. De oudste was even, tegen haar gewoonte, stil. Plotseling wees haar vingertje met een priemende intentie naar een zwaar bebaarde mijnheer. Haar