Zaken die ons raken Ook?

Kort nieuws

Voorpagina 28 juni 2017

Zaken die ons raken.

Ook?

ASSEN- We zaten naar de televisie te kijken. Een programma over Ierland. Over Ierland toen het nog onder het bewind van Engeland stond. Een aardappelziekte brak uit. De Engelse landheren wilden wel de huur/pacht en opbrengsten van de boeren uit hun gebied hebben. Meer dan 1000.000. mensen stierven aan honger en ziekten. Veel mensen emigreerden. Dat allemaal terwijl er gewoon voedsel werd uitgevoerd. De eigen bevolking verhongerde en de uitvoer ging door. Onmenselijk en op moord lijkende handelingen. Tot zover de geschiedenis die we meekregen.
We keken elkaar aan. Hoe is het mogelijk. Hoe kan zoiets, terwijl toch veel instanties hiervan hebben moeten geweten. Die arme mensen waren niet meer dan slaven.
Slavernij was nogal in het nieuws. En terecht. Inktzwarte bladzijden ook uit onze geschiedenis. Een geschiedenis waar we ons diep voor moeten schamen. Maar dan die Ieren? Verder kijk ik maar even in onze familiegeschiedenis. Onze voorouders waren boerenarbeiders en zo. Werken tot je versleten was. Dan werd je afgedankt en moest je maar zien dat je door de tijd kwam. Ook als je ziek werd, wel of niet het gevolg van je werk, was dat een ramp. Voor de opvang was je aangewezen op de familie en de kinderen. Pure armoede, maar je bleef in leven. Ook die mensen hadden een bestaan van volledige afhankelijkheid.
Ze waren geen slaven, maar de manier waarop ze werden gebruikt/misbruikt grensde daar aan. Wat een geluk dat daaraan een eind is gekomen. Vakbonden en opleidingen hebben daar een geweldige positieve invloed op gehad. Maar als ik nu naar sommige politieke bewegingen kijk, bekruipt me het gevoel van terugkeer naar een onwenselijke situatie. Uitbuiting ligt weer op de loer. Daarom mijn oproep om goed op te letten.

Laat die geschiedenis zich niet herhalen.

Jaap Bouma

-------------------------------------------------------------------------------------

Zaken die ons raken

Spiegelwet.

ASSEN- Op school leerden we iets over het gedrag van licht dat op spiegels valt. Op vlakke, holle en bolle spiegels. Een bijzonder boeiend onderwerp vond ik toen. Ook een onderwerp waarbij je zelf eenvoudig wat proefjes kon doen. De tweede spiegelwet die we leerden was: ‘De hoek van inval = hoek van terugkaatsing ten opzichte van de loodlijn op de plaats van inval op die spiegel’. Dit is wat ik me daarvan in eerste instantie herinner. Daar moest ik aan denken toen mijn vrouw me tijdens het ontbijt vroeg om de gordijnen in de voorkamer dicht te doen. Ze had veel last van invallendlicht.
Het kwam en komt zo: Verder op in de straat is het hele dak sinds enige tijd bedekt met zonnepanelen. Dat is goed voor het milieu en voor het opwekken van energie leren ze ons. Huizen moeten in de toekomst misschien met elektriciteit worden verwarmd en er moet ‘elektrisch’ worden gekookt. Gasaansluitingen worden niet meer standaard bij nieuwe woningen aangelegd. In principe is hier niks op tegen, sterker nog, het is zelfs aan te bevelen. Maar nu die natuurkundewet. Bij een zonnestand die we nu in de morgenuren beleven, valt het licht onder een hoek op de genoemde gladde, glimmende panelen dat het zonlicht bij terugkaatsing precies bij ons op de ontbijttafel terecht komt.
Er zijn een paar mogelijkheden om toch weer in alle ontspannenheid te kunnen ontbijten.

De gordijnen dicht. Nadeel: je mist energie /warmte in eigen woning en je kunt niet meer op straat zien.
De ontbijttafel zodanig verschuiven of de stoelen bij de tafel zo neer zetten dat je met rug naar het licht zit.

Beide oplossingen wijken af van jarenlange gewoontes. Maar de panelen liggen er. Het spiegeleffect kan wel in algemene zin, een komend probleem worden, vermoed ik. Zonnepanelen worden in toenemende aantallen geplaatst. En de terugverdientijd wordt steeds korter. Maar die reflectie! Er zijn trouwens panelen die zodanig ‘mat’ zijn dat er weinig gereflecteerd wordt. Maar die zijn hier niet geplaatst. Misschien moet daar in de toekomst wat meer op worden gelet.

Voordeel voor de ene en nadeel voor de ander?

Jaap Bouma.

------------------------------------------------------------------------------------- Zaken die ons raken.

Landsbelang of…….

ASSEN - Nederland heeft gekozen. Nu moet er een nieuwe regeringsploeg op poten worden gezet. Zo gaat dat in een democratie. De eerste pogingen liepen stuk omdat de ‘Groenen’ misschien nog wat te groen waren of de anderen te weinig groen. Nu worden na maanden en verschillende daarop volgende mislukte probeersels, weer nieuwe pogingen ondernomen. Noodzakelijk en goed voor het land dat er weer gepraat wordt. Maar zo langzamerhand komt er wat twijfel bij mij binnen sluipen. De nieuw te vormen regering moet het belang van het land en de bevolking dienen.
Dat lijkt mij tenminste de eerste opdracht. Daarbij mogen de opvattingen en meningen van de groeperingen die de partijen gesteund/gekozen hebben een rol spelen. Maar het landsbelang staat voorop denk ik dan.
Maar nu de twijfel. Die werd gevoed door de mededeling dat de formatie een paar dagen stil ligt omdat één van de deelnemers naar een concert moet/wil in Berlijn. Natuurlijk gunnen we ieder mens een concert, maar nu? Midden in de moeizame formatie? Dat wil er bij mij niet goed in.
‘Eerst het werk en dan het meisje’ werd mij vroeger ingeprent. Later, bij mijn tweede baantje kreeg ik te horen: ‘Bij deze baan hoort:’ Zeven dagen in de week en 24 uren per etmaal dienst’. Dat is jouw verantwoordelijkheid. Dat moet je accepteren voor dit werk. Inderdaad, dat was in de praktijk ook het geval.Dat wil ik niet als model voorstellen aan deze formatie poging, maar er zomaar even tussen uitknijpen voor een concert is me toch wat te veel van het goede. Daarom blijf ik met de vraag zitten of het nu bij die mensen om het land of om zichzelf gaat.

Landsbelang of toch niet!

Jaap Bouma.

================================================

Zaken die ons raken

Zenderperikelen.

ASSEN- We vonden het maar vreemd. Regionale zenders waar we regelmatig naar kijken zijn plotseling onbereikbaar geworden. We kunnen alleen de regionale zenders ontvangen van de gebieden die aan onze provincie grenzen. Ook andere zendernummers zijn veranderd. Ja, daar was over geschreven meende ik me te herinneren. Op de computer was ook iets voorbijgekomen, waar ik verder niet op had gelet. Je kunt ook niet alles bijhouden, nietwaar. Ook was er geen brief van de KPN, de leverancier van ons zenderaanbod , geweest dachten we. Achter de computer. Zoeken waar ik informatie en een lijst kon vinden. Dat is gelukt . De lijst heb ik ook nog kunnen afdrukken. ‘Printen’ heet dat tegenwoordig. Met behulp van die lijst kunnen we weer genoeg vinden.
Jammer dat we weer allerlei nummers van de zenders moeten proberen te onthouden.
Tegen de tijd dat we het weer voor elkaar menen te hebben zullen de nummers wel weer worden aangepast. Ook hier geldt vermoedelijk ‘De wet van behoud van ellende’. Maar deze verandering levert in onze ogen ook een verbetering op. De pornozenders kun je nu niet zonder meer ontvangen. Dan moet je volgens de computer allerlei ‘fratsen’ uithalen, geloof ik. We hebben niet de geringste neiging om enige pogingen in die richting te wagen. Vroeger waren die zenders ‘open en bloot’ zonder meer door iedereen te aanschouwen. Meerdere keren heb ik daar tegen gefulmineerd.
We zijn op de goede weg. Die codering moet volgens de wet, schrijft men. Is die wet nu pas van kracht geworden vragen wij ons af, of hield men er zich vroeger gewoon niet aan. Net als in het verkeer misschien. Je lijkt wel een sukkel als je je gewoon aan de verkeersregels houdt. Toeterend en gebaren makend wordt je dat door de mede weggebruikers duidelijk gemaakt. Maar gezien deze ‘move’ komt er ook daar nog wel eens een keer ten goede. Wie weet!

‘Elk nadeel heb …..’

Jaap Bouma.

==================================================
Zaken die ons raken.

Scheiden!

ASSEN- We doen het weer niet helemaal goed, hoorde ik uit de voorkamer. In mijn ‘hokje’ was ik bezig de computer proberen te verleiden om dingen te doen die ik wel graag wilde, maar waar de computer absoluut geen zin in had. Meestal wint de computer dit soort worstelingen, maar wie weet lukt het een keer.Volgens de krant ( Gezinsblad) moeten we beter scheiden, zei ze. Wat korzelig vroeg ik: Wat is er nu weer bedacht? We doen ons uiterste best om aan de soms wat onduidelijke spelregels van de afvalscheiding te voldoen. We deponeren de blisters van de medicijnen ( doordrukstrips in gewoon Nederlands) bij het plastic. Dat mag niet volgens de krant. Er is een heel lijstje van dingen die je wel en die je niet in die container mag doen. Bij nadere bestudering, want zo mag je de benadering van alle voorschriften wel noemen, blijkt dat er meer dingen niet goed gingen bij ons. We hebben het blad met de voorschriften bij alle andere voorschriften in een keukenkastje geplakt. Kunnen we bij elk stukje afval eerst even lezen of het wel goed gaat. Want het steekt nogal nauw vinden we. We vragen ons zo langzamerhand wel af, hoeveel geld al dit gedoe oplevert. Kan het grote gedrocht, de stoom blazende en geluid makende ‘Hellehond Mannes’ daarvan worden betaald? Die hond die eventuele bezoekers van Assen de stuipen op het lijf jaagt. Het salaris van de wethouder er misschien ook nog even bij? Een brug in de nieuwe bruggentocht die door Assen met een bootje gemaakt kan worden door mensen met oneindig veel geduld? We weten het niet. We hopen het beste maar vrezen………
We blijven als brave burgers ons best doen, maar het moet ook voor ons ouderen ‘behapbaar’ blijven.

Afvalscheiding is goed, maar soms!

Jaap Bouma.

Winkel in =

Winkel uit.Goedkoop.

ASSEN- Er zijn van die winkels die goedkoop heten te zijn. Als je naar de prijzen van producten kijkt en ze vergelijkt met andere winkels, klopt het in de meeste gevallen wel. Maar, we hebben nu wel een idee hoe ze dat voor elkaar krijgen. Neem nu de Lidl. We hadden voor meer dan 20 euro gekocht. Ja, een kraskaart. We moesten er wel naar vragen, maar ze waren er nog. U hebt een prijs gewonnen, was de mededeling. Een portie yoghurt met muesli.
Onze dag kon niet meer stuk. ’Zo komt Jan Splinter door de winter’, nietwaar. Opnieuw de winkel in. Nee, mijnheer was de boodschap. Dit product komt morgen weer. Een paar dagen later waren we weer in die winkel verzeild geraakt. Zoeken naar onze gratis portie yoghurt. Niet aanwezig. Komt volgende week wel weer. Gemiste kans. Weer een paar dagen later waren we in Roden in de Lidl. Nog wat kleinigheden meenemen voor het weekend. O, ja die yoghurt herinnerden we ons. Nee mijnheer, was de zo langzamerhand repeterende boodschap. U raad het al. Volgende week is het er wel weer.
Verbaasd over zoveel afwijzingen en niet kunnen leveren, komt de gedacht wel erg sterk naar voren, dat dit geen incident meer is.
Je geeft iets weg en dan zorg je dat het product er niet is. Twee vliegen in één klap. De klanten komen weer in de winkel en misschien kopen ze wel iets. Al met al denken we: Op zo’n manier kun je wel goedkoop zijn. Het lijkt meer op ‘voor de gek houden’, dan je klanten serieus nemen. Nee, beste Lidl, dit lijkt nergens op. Dit is echt te goedkoop. Voorlopig maar even niet meer naar die winkel zeiden we.

Goedkoop is duurkoop?

Jaap Bouma.
=========================

Zaken die ons raken.

Dokken!

ASSEN- In Assen houden ze geld over, zei mijn vrouw. Het stond in de krant. Het kan dus best wel waar zijn, nietwaar. Nu staat weer in de krant dat men in Assen te veel laat betalen voor sommige diensten die via de WMO worden geregeld. Voor zover ik het heb begrepen gaat het om eigen bijdragen voor huishoudelijke hulp, die via de WMO wordt geregeld. Het fijne weet ik er niet van, want het zit nogal ingewikkeld in elkaar. Maar de staatssecretaris heeft er een brief over gestuurd. De werkwijze en de tarieven voor dit onderdeel moeten worden aangepast. Tenminste dat heb ik er van begrepen. Men heeft tot de herfst de tijd om alles voor elkaar te krijgen. Het probleem over de toegepaste werkwijze speelt al enige tijd heb ik ook gelezen.
Uit de tijd dat ik deel uit maakte van de Seniorenraad weet ik, dat toen vrij aanzienlijke sommen geld, beschikbaar voor de WMO, in de algemene middelen van de gemeente verdwenen zijn. Het geld was niet ‘geoormerkt’ zei men.
Dat hield in, dat er sprake was van een soort vrije besteding. Dus het geld dat niet was besteed aan de WMO, hup de gemeentekas in. Onze protesten haalden niks uit. Nu dit weer. De bedoelingen zullen wel goed zijn. De gemeente schreef, dat men wel aan de voorschriften had voldaan. Tenminste dat dachten ze. De staatsecretaris deelde die mening niet.
Goed dat we een staatssecretaris hebben die probeert op te letten. Al met al een onverkwikkelijke zaak die een smet werpt op de besteding van het geld en de werkwijze bij de WMO in deze gemeente. Zou die wet zo ingewikkeld zijn dat zelfs onze ambtenaren het niet meer begrijpen of zijn zo niet zo slim. En nu dat overschot. Het zal toch niks met elkaar te maken hebben?

Maar: Je weet het maar nooit!

Jaap Bouma.

Zaken die ons raken

Speelkwartiertje.

ASSEN- Het wordt nu wel eens tijd om echt aan de vorming van een nieuwe regering te beginnen. Wat de dames en heren ‘niet’ willen, is zo langzamerhand wel duidelijk. Wie niet met wie aan de regeringstafel wil zitten kunnen we wel dromen, zo vaak is het al gezegd. We vinden dat het speelkwartiertje nu wel voorbij is. Dus echt aan het werk. Hoe dat moet zullen ze wel weten hopen we. Soms denken we dat het alleen maar gaat over mogelijk stemmenverlies en het eigen ego van de ‘mannetjes en vrouwtjes’ die aan het ‘neuzelen’ zijn.
Er zijn voor ons een paar onderwerpen die er echt uitspringen.

Aanpak van milieubeschermende maatregelen.
Voorzichtigheid met het invoeren van het begrip ‘voltooid leven’.
Aanpak van de topsalarissen. Ja, ook in de sport. En een betere verdeling van de geldstromen.

Maar we zijn maar een kiezer uit een gebied dat door het ‘Westen’ meer als wingewest en betaalautomaat wordt gezien dan als volwaardige deel van dit land. Dit land dat bij Zwolle soms de grens lijkt te hebben. Vergeef me deze negatieve oprisping, maar soms …….. .
Opvallend vinden we verder, het matige vertrouwen dat nog bestaat als het over de overheden gaat. We horen ze wel van alles beloven, maar we vertrouwen het niet meer. Dat slechte vertrouwen/ geloven van de overheid/gezag is van alle tijden denken we. De dichter de Génestet ( 1829 – 1861) schreef in één van z’n ‘punt dichtjes’ het volgende:
“Gelooven op gezag, dat mag niet meer in onze dagen.Maar ach ‘t schijnt dat, niet gelooven op gezag, komt nu aan de orde van de dag. Bij zeker slag.
Is’t beter wou ik vragen?”

Dat denk ik niet.

Jaap Bouma.

Zaken die ons raken

Biologie.

ASSEN- We waren met onze, toen nog kleine kinderen, na een middagje Assen, neergestreken in de stationsrestauratie van het busstation. Het is dus al even geleden. We besloten ons te ‘bezatten’ aan elk een kopje koffie. Het was wel boven ons budget, maar je bent jong en je doet wel eens wat. De beide kinderen lurkten vol overgave aan een bekertje met ranja dat mijn vrouw gewoontegetrouw klaar gemaakt had. De oudste was even, tegen haar gewoonte, stil. Plotseling wees haar vingertje met een priemende intentie naar een zwaar bebaarde mijnheer. Haar heldere stemmetje schalde voor iedereen verstaanbaar door de zaal: “Mama een aap”. Het werd stil.
Hier en daar een zacht gegrinnik. Nee, zei mijn vrouw, die mijnheer heeft een baard. Zo kroop op mijn knie. Ik fluisterde in haar oortje: ‘Dat is een baardaap.’ Maar zei ik er bij, ‘dat mag je niet verder vertellen hoor’. Dat is ons geheimpje. Ze knikte. Een paar kleverige natte lipjes fluisterden in mijn oor: Dat is ons geheimpje. Ik knikte, een knipoog, en een knuffel
Het geluid in de restauratiezaal hernam weer het oude volume. De man met de baard was verdwenen. Onze hartslag werd weer normaal. De kinderen keken vol verlangen naar de lege ranjabekertjes.Beste baarddragers, u hoeft niet bang te zijn dat u verkeerd wordt aangesproken door ons. Wij vertellen het niet verder. Het is ons geheimpje, toch.

Kindergeheimen vertel je niet verder.

Jaap Bouma.

=================================================

Zaken die ons raken

Zomaar.

ASSEN- Er zijn van die dingen die soms boven komen drijven in je herinnering. Zaken die daarna een plagend, bestaan vinden in je onderbewuste. En die altijd op onverwachte momenten tevoorschijn komen als duiveltjes uit een doosje. We waren met de caravan op een camping aan de Main in Duitsland aanbeland. Onverwacht troffen we daar kennissen uit Assen. Even koffie drinken bij ons in de caravan en even wat bijpraten. Zo gaat dat in dit soort gevallen.
Net toen ik even weg dwaalde door een voorbijkomend ’drijvend hotel’, waar mensen achter hun bordjes met eten zaten, hoorde ik nog: ‘Ja, godsdienst is de bron van alle ellende’.
Alle ellende komt altijd door die mensen’, zei de gast vol overtuiging. Een gesprek over dit soort onderwerpen is altijd ‘gevaarlijk’ is mij gebleken. Dus moet je extra voorzichtig zijn en je woorden zorgvuldig kiezen. Er is maar heel weinig nodig om tot ruzie en onoverbrugbare meningsverschillen te komen. Maar de opmerkingen waren zo uitdagend dat ik wel wat moest zeggen. Ik denk dat je wel een punt aanraakt waar het vaak misgaat, begon ik. Maar als je doorpraat komen er soms toch verrassende wendingen. Hoewel onze achtergronden totaal verschillend waren, kwamen we tot een gemeenschappelijke gedachtegang.
We vroegen ons af waarom dit soort dingen dan gebeuren. Wie meent er baat bij te hebben. Wie profiteert er van. We dachten dat niet de ideologie vaak bepalend was, maar de mensen die via die ideologie en hun interpretatie, gingen profiteren in macht en geld of zoiets. Dat blijft ook het verwarrende bij mij. Te weinig echte kennis van zaken en toch bezorgt. Niet willen meegaan in de emotionele hausse die nu plaats vindt. Wantrouwen naar de mensen met macht en geld? Wie het weet mag het zeggen.

Godsdienst is zo nu en dan een voertuig van de ‘macht’?

Jaap Bouma

=================================================

Zaken die ons raken

Stelvio.

ASSEN- De deelnemers aan de wielerwedstrijd ‘de Giro ’, moesten de Stelvio Pass beklimmen en weer afdalen. De Stelvio of Stilfzer Joch is een knoert van een berg weten we uit ervaring (2758 meter hoog en 48 haarspeldbochten volgens Google). Twee keer zijn we daar boven geweest. Dat kwam zo: We waren we op reis met de ANWB. Een caravantocht. U weet wel zo’n groep van ‘We zijn er bijna’. De eerste keer was het mooi helder weer. Boven was het koud maar wel helder en daardoor hadden we een prachtig en zeer indrukwekkend uitzicht.
Ik was blij dat ik niet had hoeven rijden. Doodgriezelig met al die steile haarspeldbochten die heel snel na elkaar volgen. De buschauffeurs moesten de veringen aan de achterkant van de bussen hoger afstellen omdat de carrosserieën anders bij het dalen over het wegdek schuurden. Je mocht er alleen maar naar boven met speciale kleine bussen. Bij de tweede keer was het weer wat minder goed. Boven soms een dikke mist en daarna weer even helder. Spookachtig. Bij die groep was ook een mevrouw die, toen we boven waren en de bus mochten verlaten, niet naar buiten durfde. Ze had zo’n angst gekregen onderweg door het zien van de diepe afgronden dat ze helemaal overstuur was geraakt. Na veel huilen is ze omringd door een groepje medereiziger even naast de bus komen staan. Daarna vluchtte ze de bus weer in. Daarover zaten we te praten. Stel je voor dat je met een fietsje langs al die gevaren moet. Ook wij griezelen al bij de gedachte. Maar men zegt dat dit sport is. Het komt bij ons over als een levensbedreigende waaghalzerij. En dan moet je ook nog de snelste zijn op die fiets. We zeggen tegen elkaar: Dit is geen sport meer, maar spelen met mensenlevens. Maar, wij zijn dan ook geen wielrenners. We zijn alleen maar wat belegen en bezorgde mensen. Stel je voor dat je kleinzoon of kleindochter daar aan zou meedoen. Slapeloze nachten vermoed ik.
Waarom moeten veel sportgebeurtenissen gepaard gaan met dit soort levensbedreigingen?

Waaghalzerij is toch geen sport?

Jaap Bouma

===============================================

Zaken die ons raken

Horen en luisteren.

ASSEN- Het is een wat moeilijk verhaaltje vermoed ik. Een dokter had aanvullende en nieuwe medicijnen voorgeschreven. Met de recepten naar de apotheek. Mijnheer, u kunt er even op wachten, zeiden ze. Ja, dat klopte. Thuis bleek dat ik van één soort medicijn te weinig had gekregen om het tot de volgende controle te kunnen ‘uitzingen’. “Daar bel ik wel over als het nodig wordt”, sprak ik met mijn vrouw af.
De volgende morgen een telefoontje van de apotheek. U hebt van één soort medicijn te weinig gekregen, was de boodschap. Wat een service, dacht ik.
Maar het medicijn dat de mevrouw noemde was in voldoende mate meegekomen met de levering. Van een ander soort medicijn was te weinig.
Tijdens het gesprek dat daar op volgde legde ik meerdere keren uit hoe het precies in elkaar stak. Afgesproken werd dat ik het medicijn dat ik te kort kwam nog even af zou halen.
Naar de apotheek. Het medicijn dat ik nodig had lag niet klaar. Wel het medicijn dat ik niet nodig had. Opnieuw legde ik uit hoe het in elkaar zat.
Na een uitgebreide discussie die keren werd herhaald, begon ik een gevoel van nijdigheid/boosheid te ontwikkelen.

Maakt u maar het medicijn dat ik nodig heb alstublieft klaar, maar het medicijn dat hier klaar ligt, mag u houden zei ik.Ik wacht wel even, voegde ik er aan toe. Na de zoveelste blik, die onbegrip weergaf, zei ik: Mevrouw u hoort wel, maar u luistert niet. Het eind van het liedje was dat ik inderdaad met het juiste soort medicijn de deur uitstapte. Wat duurde dat lang mopperde mijn vrouw die ‘even’ in de auto had zitten wachten, terecht. Het leven is soms weerbarstiger dan je vermoed, zei ik.

Horen is goed, maar goed luisteren is toch beter.

Jaap Bouma.

==============================================

Zaken die ons raken

‘Wij’ hebben gewonnen?

ASSEN- U herkent het waarschijnlijk wel. Dat vervelende gevoel en de vervelende beelden die maar niet willen verdwijnen. Ze zeuren als een latente hoofdpijn door je denken en doen. Ik heb dat met de beelden en het gedoe van het landskampioenschap van Feyenoord. Die professionele voetbalclub uit Rotterdam. Steeds zie ik de uitzinnige menigte en hoor ik het gejoel van de massa. Misschien ben ik daar wat overgevoelig voor. Het doet me denken aan al dat gedoe in en rond de tweede wereldoorlog. Al die mensen die aandachtig luisteren naar het gebral en opzwepend geschreeuw.u
weer naar het voetballen. Natuurlijk is er niks op tegen dat mensen ergens blij over zijn.
Natuurlijk willen ze dat vieren met z’n allen. Verstandelijk kan ik dat nog wel wat begrijpen. Maar het gevoel past er niet bij. Mensen die daarvoor hebben doorgeleerd zullen er wel verklaringen voor hebben vermoed ik.
Voetballen bekijk ik als volgt: Iemand(m/v) heeft veel geld. Hij koopt een voetbalclub , spelers en een trainer.
Alles van het beste en duurste. Die groep laat je spelen in een competitie.
Ze winnen. Was het dan het vele geld dat de doorslag gegeven heeft? Staan de mensen dan te juichen voor het ‘grote geld’? Ik vermoed dat niet iedereen daar hetzelfde antwoord op geeft. De meesten zullen zeggen: Nou en! Onze club heeft gewonnen. Wij hebben gewonnen. Men identificeert zich met een groep. Men wil bij een groep horen. Dat was vroeger ook zo bij de kerk in het dorp. Bijna iedereen in het dorp hoorde daar bij. Daar wil je dan ook bij horen. Voetbal krijgt bij deze redenering bijna een religieus karakter. Ik kom er niet uit.

Maar, ik hou nog steeds niet van voetballen.

Jaap Bouma.

==============================================

Winkel in =

Winkel uit.

Dat regelen we wel even?

ASSEN- We waren aangeland bij de Albert Heijn winkel in de wijk Peelo. Er waren bonnetjes te ‘verdienen’. Die hebben blijkbaar een grote aantrekkingskracht. Dus kopen met ‘bonuskorting’ en bonnetjes. Als je een bepaald bedrag hebt besteed, worden die bonnetjes gegeven. Vooruit dan maar!
Bij de kassa was een mevrouw voor ons. Een dop op een fles met sinaasappelsap bleek lek te zijn. De kassamevrouw ging bellen. We moesten even wachten. Niks aan te doen en het is niet zo erg als je geen haast meer hoeft te hebben. Na enige tijd wachten en een tweede telefoontje kwam er iemand van de medewerkers met een dop voor de fles. ?
De oude dop, die ‘verzegeld’ vast zat werd verwijderd en de nieuwe, gebrachte dop werd op de fles gedraaid. Niet meer ‘verzegeld’. Toen ik daar over opmerkte dat je niet weet waar die ‘nieuwe’ dop vandaan komt en dat de aangegeven houdbaarheidsdatum nu ook niet meer geldig was, zei de kassamevrouw. ‘Dit is een nieuwe dop hoor!’ Of dat juist was kon niet worden vastgesteld. Maar laten we daar maar op vertrouwen. Toch heb ik mijn bedenkingen.Mijn werkzame leven speelde zich voor een groot deel af in de levensmiddelenbranche.
Daarbij had ik maken met de microbiologie en met de kwaliteitsbeheersing. Dit allemaal bij de productie van levensmiddelen. Met die ‘afwijking’ ben ik bij het beoordelen van dit soort voorvallen, opgezadeld. Noem het maar een ‘beroepsdeformatie’. Bij het bekijken van de beschreven werkwijze, komt dat verleden met al zijn ervaring weer bovendrijven. Daarom blijf ik er in geloven dat je een klant dit soort dingen niet mag aandoen. Je mag best ‘op de kleintjes letten’, maar daar mag de klant niet de dupe van worden.

Blijf kritisch.

Jaap Bouma

=================================================

Zaken die ons raken

Van niks naar te veel?

ASSEN- Merkwaardig, ja hoogst merkwaardig gedoe rondom de ‘ijsbanen soap’. Zo noem ik de ontwikkelingen van de laatste tijd maar voor het gemak. Eerst is er een gedeputeerde die zeer ongelukkige uitspraken doet. ‘Wie het eerst komt, die het eerst maalt’, was de boodschap. De gemeenteraad in Hoogeveen regelt ,in vliegende vaart, flink veel geld als garantiestelling voor hun plannen.
Wedstrijd gewonnen denken ze.
Jammer, maar de gedeputeerde was niet goed begrepen. Hun plan zou als eerste worden behandeld, beweerde hij later. Verder had het geen betekenis. Assen broedde op een weerwoord. Dat is er nu gekomen. We gaan hoe dan ook door met onze plannen, zeggen ze. Als de Provincie niet met geld ( 5 miljoen euro) over de brug komt, dan doen we het zelf met de bouwfirma wel. We hebben er wel wat geld ( 2,5 of 5 miljoen euro) voor over. Zo gaat dat met onze belastingcenten. Als je met je nuchtere verstand naar dit soort dingen kijkt, dan komen de woorden ‘kinderachtig gedoe’ wat naar boven drijven. Straks heb je ijsbanen in Leeuwarden, Heerenveen, Groningen, Assen en Hoogeveen
Dat zijn er vijf stuks in het Noorden van ons land. Veel te gek denken we
Nooit goed rendabel te maken.
We hebben hier in Assen het drama met ‘de Smelt’ nog redelijk vers in het geheugen. Dat heeft ons als burgers ook flink wat belastingduiten gekost. Dat hangt ons als bewoners van het Noorden weer boven het hoofd. Betalen omdat onze bestuurders meedoen aan kinderlijke ‘wij ook’ spelletjes? Nee toch! We zijn benieuwd of er ook nog bestuurders zijn die boven de partijen staan om dit gedoe in aanvaardbare en voor de belasting betalende burgers, goede banen te leiden.

Ga niet uitglijden s.v.p. Het ijs is dun en glad.

Jaap Bouma.

Politiek Podium	Open Podium
Lokale politici of partijen en politiek betrokkenen vinden hier een podium om hun visie uit te dragen.	Uitlaatklep voor burgers die wat op hun hart hebben.
Commentaar	Persoonlijke Noten
Lokale gebeurtenissen worden nader geanalyseerd en kritisch beschouwd.	Visie op actuele zaken met een zeer persoonlijke inslag.
Dagelijks Feuilleton	Even een verhaaltje
Dagelijks Feuilleton	voor het slapen gaan... Om af te drukken en aan de kleine(n) voor te lezen.
Eten en Drinken	Ans Culinair
Wat biedt Assen op het gebied van de horeca? Van tijd tot tijd de beschrijving van een bezoek aan een eetgelegenheid.	ANS CULINAIR `Smakelijk Eten!` klik op: website Ans Culinair
Ingezonden Stukken	Wijsheid van de Dag
Voor ingezonden stukken als reactie op verschenen artikelen geldt dat naam en adres van de inzender bij de redactie bekend moeten zijn. Onwelvoeglijke, fascistische of racistische taal wordt niet geaccepteerd.